Hoorspelen.eu

Deel 3 - Samenzwering in vier dimensies

Loper slaat dame.

Hoofdinspecteur Harvey Grant van de Engelse Special Branch en hoofdinspecteur Joop van Maas van de Nederlandse Rijkspolitie leiden het onderzoek naar het uitlekken van een Engels-Nederlandse atoomovereenkomst.

Beluister deel 3 en lees het script op deze pagina mee.

Auteur:	Stewart Farrar
Vertaling:	Thomas Ulrich
Regie:	Hero Muller
Inspiciënt:	Léon du Bois
Omroep:	AVRO
Dit deel is uitgezonden op:	16-10-1977

Het script van deel 3.

Het script is voor u uitgeschreven door Herman en Marc Van Cauwenberghe.

(Joop typt)

Joop: Hé, Harvey. Ach, even mijn rapport afmaken. Smerige zaak, hè?

Harvey: Ja, 't is nog smeriger geworden.

Joop: Hoezo? Dat telefoontje van de Yard?

Harvey: Ja, dat was Rex Mortimer. Nelson is ook dood.

Joop: Wat zeg je? En ook tijdens het verhoor?

Harvey: Nee! Nee, hij zat rustig in z'n cel. De cipier had 'm net z'n lunch gebracht, Nelson maakte nog een grapje, en plotseling gilde ie en stierf, net als Beekman en op hetzelfde moment...

Joop: 't Is niet te geloven! Harvey, zie is onze tegenstander?

Harvey: Nou, op dit moment is het m'n commissaris, hij wil me onmiddellijk spreken. Joop, ik zou het erg op prijs stellen als je met me mee ging naar London.

Joop: Natuurlijk. Als ik bij mijn baas geroepen word, zal ik jou ook nodig hebben.

Harvey: (lachje)

Joop: We laten Wanda en Douglas hier om de zaak in de gaten te houden.

Commissaris: Als ik jou nou niet beter kende, Grant, en als ik de reputatie van meneer van Maas niet kende, dan zou ik zeggen dat jullie allebei gek geworden zijn.

Harvey: Ja, en als wij niet alle bewijzen hadden gezien, de laserapparatuur in beide studio's, chantage-slachtoffers die wilden praten, en de manier waarop Beekman en Nelson gestorven zijn, dan zouden we dat ook zeggen.

Joop: Ja, commissaris, we hebben zelf ook gedacht dat we gek werden. Maar de bewijzen zijn er, en... en we moéten dus wel door gaan.

Commissaris: Ja, goed, nou goed, als we nou deze vreemde zaak nog 'ns eventjes onder de loep nemen, dan is het dus zo geweest dat u beiden met uw assistenten aanvankelijk opdracht kregen een onderzoek in te stellen naar de beursmanipulaties naar aanleiding van het Jameson-Stellaard-verdrag, nietwaar?

Harvey: Ja, en... voor die beursmanipulaties konden slechts twee mensen verantwoordelijk gesteld worden: een Nederlandse en een Engelse minister. En tegelijkertijd bleek dit ook weer absoluut onmogelijk.

Commissaris: Dat is me bekend. En dat is dan ook de reden waarom jullie deze opdracht hebben gekregen. In elk geval ontdekten jullie dat beide ministers hun portret hebben laten maken in Den Haag en in London, maar bij dezelfde firma.

Joop: Ja, en dat een groot aantal cliënten van die fotostudio ook gechanteerd werd.

Commissaris: Jullie hebben een inval gedaan in beide studio's. Zonder het vereiste bevel tot huiszoeking, maar goed, gezien de omstandigheden zal ik daar niet zo zwaar aan tillen. In beide studio's hebben jullie verborgen laserapparatuur gevonden waarmee ongemerkt hologrammen van de cliënten gemaakt konden worden. En de een of andere professor verzekert jullie dan...

Harvey: Nee nee! Nee, nee, niet zomaar een professor...

Commissaris: Wat?

Harvey: Hubert Croxley, 't is de beste man ter wereld op dit gebied.

Commissaris: Goed goed goed. Hij verzekert jullie dat deze apparatuur gebruikt zou kunnen worden om de hersenpatronen van hun cliënten vast te leggen, maar tegelijk heeft ie gesteld dat men, om deze opname terug te kunnen lezen, de beschikking moet hebben over een uiterst gecompliceerde computer, die jullie tussen haakjes nog steeds niet gevonden hebben, hè?

Joop: Ja, maar Beekman heeft het toegegeven... en op het moment dat hij ons wilde vertellen waar dat ding was, ja, toen stierf ie.

Commissaris: Tijdens een verhoor! Het ligt natuurlijk niet op mijn weg om uw ondervragingstechniek te bekritiseren, meneer van Maas...

Harvey: Het verhoor van van Maas was volkomen correct, en u zou hetzelfde zeggen als u erbij geweest was. Bovendien Nelson, de enige andere die ons had kunnen vertellen waar die computer zich bevond, stierf op hetzelfde moment, in een Engelse cel.

Commissaris: Ja, u hebt gelijk. Mijn verontschuldigingen, mijne heren, meneer van Maas.

Joop: Ja, in uw positie zou ik hetzelfde gedacht hebben, commissaris.

Commissaris: U stelt dus dat die twee fotografen die hologrammen gebruikten om informaties over hun cliënten te krijgen, en hen dan te chanteren, of die informaties op een andere manier te gebruiken, zoals bij die twee ministers is gebeurd.

Harvey: Ja, en bij brigadier Jim Barnard, geschorst onder verdenking van het doorgeven van informatie aan misdadigers, wat ie heftig ontkent. En ik geloof 'm.

Commissaris: Ja, natuurlijk. Anders had u er niet zo bij mij op aangedrongen hem aan uw team toe te voegen, ondanks z'n schorsing. En eh... heeft het enige zin gehad?

Harvey: Ja, jazeker, commissaris. Hij heeft geholpen het beeld af te ronden. Een paar maanden geleden heeft ie, in alle onschuld, z'n portret laten maken voor z'n moeder in Canada. Nou, sindsdien hebben ze z'n hersenen leeggepompt en de informatie doorgespeeld aan diverse misdadigers. Jim had er natuurlijk geen idee van wat er met hem gebeurde.

Commissaris: Mm. Ja, nou, dat is dan dat. Wat stellen jullie voor te gaan doen?

Harvey: Eh... die twee studio's ondersteboven halen, en dan de huizen van de heren Beekman en Nelson. En verder gaan we door met het ondervragen van de chantage-slachtoffers. Misschien dat we dan een aanwijzing krijgen over de man die hier achter zit, de man met de computer. Ja, d'r moét iemand op de achtergrond zijn, want hij gebruikte zijn invloed op de hersenen van Beekman en Nelson om ze te doden toen één van hen op het punt stond door de knieën te gaan.

Commissaris: En dat gelooft u?

Harvey: Ja, heeft u dan een andere verklaring, commissaris?

Commissaris: De hemel mag het weten... Goed, mijne heren, u kunt verder gaan, maar ik moet u wel waarschuwen: de minister-president zit er bovenop. Dat geldt ook voor uw premier, meneer van Maas. U dient zo snel mogelijk met echte bewijzen op tafel te komen, anders zouden d'r wel 'ns koppen kunnen rollen. Begrijpt u mij, heren?

Harvey: Ja.

Joop: Ja, natuurlijk.

Joop: En zo staan de zaken dus. Is er hier nog iets gebeurd toen wij in London waren, Wanda?

Wanda: Eigenlijk niet. Maar van alle Nederlandse chantage-slachtoffers werken de gebroeders Schneider het meest mee, en daarom ben ik nog 'ns met ze gaan praten. Ze willen graag helpen. Maar ja, ze kregen hun opdracht per telefoon en konden dus maar weinig zeggen over de stem.

Joop: Hoeveel keer hebben ze moeten betalen?

Wanda: Twee keer. En beide keren moesten ze 't geld in een telefooncel leggen. De ene telefooncel stond in Assen, en de andere in Montfoort. Daar hebben we dus niks aan.

Joop: En wat heb jij gedaan, Douglas?

Douglas: Ik heb nog 'ns het dossier bekeken voor het geval we iets over het hoofd gezien hadden. Maar d'r eh... is mij niets bijzonders opgevallen.

Joop: Waar is Jim Barnard?

Vera: Ik heb Jim op de zolderkamer ondergebracht. Ja, 't is wel een beetje klein, maar 't is het enige bed dat over is.

Joop: Ah.

Vera: Vervelend voor 'm, maar daar is ie ten minste veilig.

Joop: Veilig?

Douglas: Vera en ik hebben er lang over gepraat, en dit leek ons het beste.

Wanda: Ja, begrijp je het niet? Meneer X... wie het dan ook zijn mag... heeft een directe lijn naar de hersenen van Jim. Als wij onze strategie bepalen, dan kan ie d'r eenvoudig niet bij zijn, anders zouden we onze plannen net zo goed via de radio kunnen bekend maken. Nee, hij moet zich gedeisd houden. Nou ja, we hebben 'm een hele stapel detectives gegeven, zodat ie ten minste niet van verveling doodgaat.

Joop: Mijn god! Geloof je dat meneer X hem zou kunnen vermoorden? Net zoals Beekman en Nelson?

Vera: Ja natuurlijk, dat is toch duidelijk. Maar dat zal ie niet doen zolang ie weet dat er informatie uit Jim te halen is.

Joop: Vera, liefje, mijn verontschuldigingen.

Vera: Hè? Waarom?

Joop: Nou, omdat ik altijd de draak heb gestoken met die parapsychologische toestanden, en nou blijkt het opeens helemaal geen onzin te zijn. We zitten d'r tenminste midden in!

Vera: Ach, maak er toch geen punt van, schat. De meeste mensen geloven dat het nonsens is. Alleen als je zelf mediamiek begaafd bent, zoals Jim of ik, dan moet je er wel in geloven, of je wilt of niet.

Joop: Hoe dan ook, wij hebben deskundig advies nodig. Weet jij iemand?

Vera: Ja. Dokter Hans Kok zou ik zeggen.

Joop: Kok? ja.

Vera: 'k Ben 'ns bij een lezing van 'm geweest, en hij weet er heel wat van. Zal ik 'm opbellen?

Joop: Uitstekend. Probeer 'ns of ie morgenochtend langs kan komen. Maar... vertel 'm nog maar niet te veel, net genoeg om hem nieuwsgierig te maken. Nou, dat speel jij wel klaar, Vera.

(in een tea-room)

Wanda: 't Is erg aardig om me uit te nodigen, meneer Grant. Een uitje kon ik net gebruiken.

Harvey: Hè, hou nou toch 'ns op me dat gemeneer, hè?

Wanda: (lachje) Ik ben maar inspecteur, en u bent hoofdinspecteur Grant!

Harvey: Ja ja ja, maar d'r bestaat ook nog zoiets als de man Harvey Grant, hè.

Wanda: Maar de hoofdinspecteur en de man zijn één en dezelfde persoon... en daarom mag ik je zo graag.

Harvey: Zo... (lachje)

Wanda: Nou? Vraag het dan?

Harvey: Wat?

Wanda: Of het waar is dat ik je graag mag.

Harvey: (lachje) Nou... en is dat waar?

Wanda: Ja, Harvey, dat is waar... Mag ik nog wat wijn?

Joop: Ik weet natuurlijk niet of u nog vragen heeft, maar zo zit de zaak tot dusver in elkaar, meneer Kok. Ja, aanvankelijk stond ook ik bijzonder sceptisch ten opzichte van bepaalde aspecten van deze zaak, maar die scepsis verdween toen wij die apparatuur vonden, en bepaalde bewijzen naar voren kwamen.

Kok: Nee, geen vragen. U heeft een uitstekend exposé gegeven.

Joop: Ah... mooi zo.

Kok: 'k Ben erg blij dat u mij gebeld hebt. Fascinerende zaak. Fascinerend.

Harvey: Ja, dat zei professor Croxley ook al. Ik wou dat ik zo afstandelijk kon zijn, zeg.

Kok: Dat moet je wel zijn als je een probleem wilt oplossen, meneer Grant.

Harvey: Ja, dat is natuurlijk allemaal goed en wel, meneer Kok, maar d'r zijn al vier doden gevallen, en wij zijn absoluut machteloos waar het eventueel andere slachtoffers betreft. U kunt niet van ons verwachten dat wij de zaak op academisch niveau bekijken.

Kok: Meneer Grant, wilt u dat ik u help, ja of nee?

Harvey: (zucht) Ja, nou, neemt u me niet kwalijk, we zijn allemaal wat nerveus.

Kok: Dan wordt het tijd dat u de zaak 'ns objectief gaat bekijken.

Harvey: Ja, nou moet u 'ns naar me luisteren...

Wanda: We kunnen beter naar Dokter Kok luisteren, Harvey, we hebben zijn hulp nodig.

Kok: Punt één: professor Croxley vertelt onzin.

Joop: Wat?!

Kok: Deze fysici denken altijd dat hun eigen specialisme het antwoord op alles is. Kennelijk zijn die hologrammen bijzonder ingewikkeld, maar d'r bestaat geen enkele kans dat men door die hologrammen de hersenactiviteit van een mens zou kunnen aflezen.

Joop: Ja, maar de computer...!

Kok: Oh, die bestaat natuurlijk, maar zelfs met behulp van een computer kunt u geen gedachten aflezen, geen feitelijke informatie, dat is absoluut onmogelijk.

Harvey: Meneer Kok, bent u een deskundige op het gebied van de laserstraalholografie?

Kok: Nee, hoofdinspecteur. Dat hoef ik ook niet te zijn om tot deze conclusie te komen. Ik ben een expert in de parapsychologie, en als zodanig zeg ik dat het onmogelijk is.

Harvey: M'n hemel!...

Joop: Dat betekent dus dat wij van het begin af aan het verkeerde spoor gevolgd hebben?

Kok: Ik zou zeggen dat u op een bepaald moment een verkeerde weg bent ingeslagen. Uw mysterieuze meneer X krijgt wel degelijk alle informatie, en hij maakt daarvoor gebruik van de hologrammen, maar... bij wijze van sleutel tot de levende hersenen. Als richtlijn, in de letterlijke betekenis van het woord. Kijk... het probleem met de telepathie, mevrouw, mijne heren, is nog altijd de exacte afstemming op de hersenritmes, de golflengte van de hersenen die gelezen moeten worden. Het schijnt alsof meneer X met zijn computer, waarmee hij de hologrammen terug zou kunnen lezen, het probleem opgelost zou hebben, en dat ie op een punt gekomen zou zijn waarop hij zijn methode gebruiken kan om mensen te vermoorden. Dat is fascinerend, da's heel fascinerend.

Harvey: Blaaskaak...!

Wanda: Harvey!

Kok: Zei u iets, meneer Grant?

Joop: Tot dié conclusie waren wij ook al gekomen, meneer Kok, de golflengtetheorie, bedoel ik.

Kok: Juist. Maar u bent uitgegaan van beide mogelijkheden. Eén daarvan is duidelijk absurd.

Joop: O ja?

Kok: Precisie, meneer van Maas.

Joop: Ja, maar...

Kok: Helder denken, dat heeft u nodig als u logische fouten wilt vermijden. Ik herinner me nog dat een van mijn studenten zich bezighield met een aantal experimenten...

Harvey: Die vent is onuitstaanbaar!

Joop: Ik weet het, Harvey, maar we hebben hem waarschijnlijk nodig.

Harvey: Viér doden!! Waarschijnlijk komen d'r nog meer, inclusief Jim Barnard. Maar wat die academische blaaskaak betreft kunnen het net zo goed proefdieren zijn.

Douglas: Ik ben het met Grant eens.

Joop: Ja, we zijn het allemaal met 'm eens, de man is onuitstaanbaar. Maar hij kent z'n zaakjes.

Douglas: Ja. Ik wou dat 'k z'n hersenpatroon kende. Dan kreeg ie van mij een koppijn waar ie gek zou van worden.

Joop: Wanda, onze Engelse collega's zijn een beetje overstuur. Geef ze nog maar een borrel.

Wanda: (lacht) Zeker.

Harvey: Nou ja, goed goed goed, ze hebben gelijk, rotvent of niet, ja, we hebben 'm nodig.

Douglas: Ja, dat weet ik, en daarom ben ik zo overstuur. Nou, proost.

Vera: Proost. (een deur gaat open)

Harvey: Jim!

Jim: Mag ik er bij komen?

Joop: Jim, jij zou je d'r buiten houden.

Jim: Weet ik. Maar... het is er weer. Ik voel het steeds sterker als ie het weer probeert. Ik kan 'm nu nog wat op een afstand houden door een soort scherm op te roepen. Het kost me een ongelooflijke concentratie, en ik... ik kan het maar een paar minuten volhouden, maar... maar het lukt me. Zou... zou jij mij niet iets kunnen vertellen... iets dat geen kwaad kan, iets van... iets van routine? Dan voelt hij dat ik... dat ik nog nuttig voor 'm kan zijn en dan... als ik geluk heb, gaat ie d'r niet helemaal tegenaan... Ik... ik... ik kan hem niet... niet langer afhouden.

Harvey: Ja, goed Jim, goed Jim, je hebt gelijk. Een eh... routinegesprek, hè... Laat maar gaan, laat maar gaan, Jim.

Joop: We zijn het erover eens dat we iets gemist hebben. We moeten de hele zaak dus nog een keer gaan bekijken van het begin af aan.

Harvey: Ja ja ja ja.

Joop: En in dat geval lijkt het me juist nog 'ns een keer te gaan praten met onze twee ministers.

Harvey: Ja ja ja, dat is een goed idee, Joop, en dan gaan we de Haagse studio nog 'ns een keer bekijken. En die opmerking van Wanda, over nog niet ontwikkeld fotopapier...

Wanda: Ja, daar loop ik al een tijdje over te denken. Dat is de enige plaats om iets te verbergen.

Joop: En wat ga jij dan doen, Wanda? Alles ontwikkelen?

Wanda: Ach nee, dat is niet nodig. Een microfilm laat zich vrij gemakkelijk vinden als je de dozen met papier gewoon openmaakt.

Harvey: Ja, dat is uitstekend! Dat is uitstekend. Goed Jim, jij gaat het verslag bekijken van de verhoren van Beekman en Nelson, vlak voordat ze stierven. En denk er goed over na: misschien dat ze toch iets gezegd hebben dat ons ontgaan is...

Harvey: Nou, ik hoop dat het een beetje overtuigend was.

Joop: Ach, het was natuurlijk allemaal onzin. Maar Jim is nou tenminste even veilig. Die meneer X zal niet met 'm afrekenen zolang ie denkt dat Jim belangrijk kan zijn voor 'm.

Wanda: 't Is maar goed dat ie zulke sterke zenuwen heeft.

Joop: Goed idee van jou, Harvey, om Jim die verslagen over Beekman en Nelson te geven.

Harvey: (lacht)

Joop: Ja, dan heeft ie tenminste iets feitelijks om over na te denken, ten behoeve van meneer X. Iets nieuws haalt het toch niet uit, want die meneer X weet alles al. Anders had ie die twee niet vermoord.

Wanda: Ja, maar wacht nou 'ns even, het was niet allemaal onzin. Ik zou best nog 'ns in die studio in Den Haag willen rondkijken. Ja, iets zit me nog niet lekker, maar ik weet niet wat het is.

Joop: Ja, ga je gang maar, Wanda.

Harvey: Ja, is dat nou wel zo verstandig?

Joop: Ja...

Harvey: Ja, nu je 't zo open en bloot op tafel gelegd hebt?

Wanda: Ach, waar ben je bang voor? Dat meneer X me een pak rammel komt geven als ik in die studio ben?

Joop: Nou, daar is weinig kans op, hè? Hans ten Bosch laat de studio 24 uur per dag bewaken.

Harvey: Ja, en Rex Mortimer doet hetzelfde in London, maar... maar toch...

Wanda: Ik loop echt niet in zeven sloten tegelijk, Harvey.

Harvey: Ja, toch moet er maar iemand met je mee.

Wanda: Luister nou... Ik wil naar die studio om er na te denken. Ik heb een idee. Ja, wat het precies is dat weet ik nog niet. Dat zie ik daar wel.

Joop: Mm.

Wanda: Nou, en als er nou iemand bij is, dan kan ik me niet concentreren. Bovendien, jullie hebben 't allemaal veel te druk.

Harvey: Je zult wel gelijk hebben. Ach, ik weet ook eigenlijk niet waarom ik zo bezorgd ben.

Wanda: Nou, het is toch lief van je.

Joop: Nou, komen jullie? Ik denk dat het eten al op tafel staat.

(op straat, bij de studio in Den Haag)

Wanda: Goeienavond agent.

Agent: Goeienavond, inspecteur.

Wanda: Ach, ben jij het, Tom. Hoe gaat het met je?

Agent: Ik verveel me, en ik heb het koud. D'r is zelfs niemand in de buurt van die verdomde studio geweest. Als u het mij vraagt, is daar ook niet veel kans op.

Wanda: Ik voel met je mee. Hoe lang sta je hier al?

Agent: Twee uur. En nog twee uur voor de boeg. Welke zware jongen is nou zo stom om hier in de buurt te komen, inspecteur? Volgens meneer ten Bosch hebben ze die studio binnenstebuiten gekeerd en helemaal niets gevonden. 't Is nu wel wat laat om nog bewijsmateriaal te gaan wegwerken, vindt u niet? Nee. Nee, 't is zinloos om de zaak in de gaten te blijven houden.

Wanda: En nou ga ik er nog wat meer tijd verspillen.

Agent: (lachje) U zult wel weten wat u doet. In ieder geval zult u het wel warmer hebben dan ik.

Wanda: Nou, niet zo somber, Tom. Hou de moed er maar een beetje in, hè?

Agent: 'k Zal 't proberen, inspecteur. Tot straks.

Wanda: Tot straks.

Joop: Ik ben blij dat enkele van de chantage-slachtoffers ingezien hebben dat het zinvol is om mee te werken. Ja, we weten nu tenminste dat er op zeven verschillende plaatsen geld achtergelaten moest worden. In telefooncellen.

Harvey: Ja. Over heel Nederland verspreid. En drie in Engeland..., twee in Essex, één in Hampshire.

Joop: Mm. Ruwweg gezegd kunnen we stellen dat de telefooncellen zich in West-Nederland en Zuidoost-Engeland bevinden. Ja, d'r begint zich iets af te tekenen, Harvey.

Harvey: Ja, daar hebben we nogal veel aan.

Joop: Nou ja...

Harvey: Als we zo doorgaan, dan hebben we pas over een jaar of vijf onze man te pakken.

Joop: 'k Weet het, ik weet het... Maar misschien krijgt onze meneer X een beetje te veel zelfvertrouwen.

Harvey: Daar heeft ie alle redenen toe: hij heeft de troeven in handen!

Joop: Ja, en toch geloof ik dat ie zich nu een tijdje rustig zal houden. In de eerste plaats weet ie natuurlijk al welke van zijn slachtoffers met ons samenwerken... en daar zal ie wel uit de buurt blijven.

Harvey: Of ze vermoorden als ze te veel loslaten. En wie niets met ons te maken wil hebben, zal ie uitpersen. Maar ja, wanneer d'r iemand door de knieën gaat... (zucht) Joop, toch vraag ik me af of we d'r goed aan doen om d'r mee door te gaan. Die arme kerels weten niet dat ze hun leven riskeren.

Joop: Ja, ik weet het, ik weet het. Ja, en het zit me ook helemaal niet lekker. Maar, hebben we dan een alternatief?

Harvey: Nee, nee nee, daar heb je gelijk in.

Joop: Hij heeft gelukkig tot nu toe geen van z'n slachtoffers vermoord. Alleen Nelson en Beekman... en dat waren z'n eigen medewerkers. Hawk en van der Veght hebben zelfmoord gepleegd.

Harvey: Ja, net wat je zegt. Maar ja, tot nu toe, hè?

(telefoon)

Joop: Moment, Harvey... (neemt op) Van Maas?... Ja, Hans... Ja?... Wat? Verdomme!... Ja!... Natuurlijk. Jullie ondervragen de familie. Oh... hij woonde alleen?... Ja, natuurlijk... Hè? Nee, doorzoek het huis. Doe het alsjeblief zelf. Jij weet waar je naar moet zoeken. Goed, ja. Tot morgen. (legt neer)

Harvey: En?

Joop: Te vroeg gesproken, Harvey: een van de chantage-slachtoffers is dood.

Harvey: Wat?

Joop: Ja. Vanmorgen. Die man in Haarlem. Ook een hersenbloeding.

Harvey: Maar... maar... die... die wilde absoluut niet meewerken!

Joop: Haha, maar als zo iemand z'n mond opendoet, doet ie 'm ook helemaal open.

Harvey: Verdomme, Joop! Begrijp je wat ik bedoel met... met 'troeven'?

Joop: Ja, Harvey. Nou, wat moeten we nou doen?

Harvey: Nou, wie het weet, mag het zeggen. Nou ja, misschien doet Wanda een miraculeuze ontdekking in de studio.

Joop: Nou, daar zou ik maar niet te vast op rekenen. We geven haar nog een half uur en dan bellen we d'r op. De telefoon daar is nog steeds aangesloten.

(Wanda is bezig te zoeken)

Wanda: Niets, helemaal niets... Nou ja, Tom had gelijk: het is zinloos... Tijd verspillen...

meneer X: Niet helemaal...

Wanda: (schrikt)

meneer X: ...juffrouw Noorddijk. Als u gaat schreeuwen, dan schiet ik u neer.

Wanda: Het huis wordt door drie man bewaakt.

meneer X: U had één man op wacht staan. Let wel: had!

Wanda: Vuile rotschoft! Die man had drie kleine kinderen!

meneer X: En u heeft helemaal geen kinderen. Dus ik hoef me helemaal niet bezwaard te voelen als ik u neerschiet. Het is dus in uw eigen belang dat u precies doet wat ik zeg.

Wanda: Misschien moét u mij wel vermoorden: hoe weet u dat ik u later niet zal herkennen?

meneer X: Met dit masker op? En deze pruik? En met m'n stem zult u ook niets kunnen doen, want die is bij de politie niet bekend. Nee, juffrouw Noorddijk, u bent levend veel waardevoller voor mij. Ik hoop dus dat u niets zal doen waardoor ik gedwongen zou zijn u toch nog te doden.

Wanda: Wat wilt u van mij?

meneer X: Loop voor me uit, de studio in... Ik zei lopen!... (ze gaat) Zitten. Ja, daar... Dank u zeer.

Wanda: Wat gaat u doen?

meneer X: Een fotootje maken.

Wanda: Nee! Nee, dat niet!

meneer X: U gaat lief voor mij poseren.

Wanda: Als u het waagt om met uw smerige poten...!

meneer X: U heeft geen keus... Een hologram van uw hersenen lijkt mij bijzonder interessant.

Wanda: Nee! (verzet zich)

meneer X: Juffrouw Noorddijk, ik ga een hologram van uw hersenen maken, en er is niets dat u daartegen kunt doen. Als u zich probeert te verzetten, of als u om hulp gaat roepen... en dat zou toch zinloos zijn... dan schiet ik u neer. Maar ik zal u niet doden, want dan zou uw hologram niets meer waard zijn. Nee... ik zal u uiterst pijnlijk verwonden. Dat zal natuurlijk wel van invloed zijn op uw hersenritme, maar... daar valt overheen te komen. Het hologam blijft toch uiterst waardevol. En maakt u zich niet bezorgd, want voordat ik u alleen liet, zou ik een ambulance bellen... Wel? Juffrouw Noorddijk?

Wanda: Je durft niet te riskeren dat ik sterf, hè? Want dan zou dat hologram waardeloos geworden zijn. Jij hebt levende hersenen nodig.

meneer X: U hebt kennelijk besloten niet mee te werken? Goed... dan maar zo...

Wanda: Dat had je gedacht! Blijf met je poten van me af!... Verdomme! Verdomme!

meneer X: Het is veiliger als u die handboeien om heeft. U zou 'ns iets stoms kunnen doen.

Wanda: Help! Help!!

meneer X: U bent een heel dom vrouwtje.

Wanda: Laat me los! Laat me los!!

meneer X: Goed, dan maar een prop in de mond!

Wanda: Als wij jou te pakken krijgen!... (gesmoord)

meneer X: Weet u, juffrouw Noorddijk, jullie zijn heel zorgeloos geweest om al deze apparatuur hier zomaar te laten staan, klaar om te gebruiken. U had een situatie als deze moeten voorzien... Zo. Even maar. Houd uw hoofd stil. En... stay put. U kunt het krijgen zoals u het hebben wilt... Zo! En als u nou probeert weer los te komen, dan snoert u uw hele keel af... Ik verheug me al op dit hologram. U hebt een heel goed verstand. En dan de intieme gedachten ten aanzien van hoofdinspecteur Grant... Zalig!... Zo!! Dat is alweer gebeurd... (telefoon) Die telefoon, die laten we maar voor wat ie is. Dat is het dan, juffrouw Noorddijk: uw hersenen op ijs, bij wijze van spreken dan nog altijd. Ik moet nu helaas gaan. Doet u de groeten aan uw vrienden.

Douglas: Hier! Hier! Hier, in het portiek! Mijn god! Doodgestoken!

Harvey: Is ie echt dood?

Douglas: Ik... ik weet het niet.

Harvey: Bel een ambulance. Ik ga naar binnen. Wanda! Wanda! Wanda!!

Wanda: (gesmoord)

Harvey: Wanda!... Ben je in orde? Wat... wat... wat heeft die schoft gedaan?

Wanda: (haalt moeilijk adem) O, Harvey!

Harvey: Ik vermoord 'm!

Wanda: Voor... voorzichtig, voorzichtig. M'n nek, pas op.

Harvey: Ja, stil, stil, stil blijven zitten. Zo... Wanda... liefste... is alles goed met je?

Wanda: Ja, 't gaat wel. (moeilijk lachje) 't is een mooi moment om me 'liefste' te noemen.

Harvey: Rustig, rustig, rustig. Rustig nou. Ik méén het, Wanda.

Wanda: Harvey... ik ben nutteloos geworden voor jou en voor de groep...

Harvey: Wat bedoel je?

Wanda: Ja, waarom denk je dat ie me hier neergezet heeft? Hij heeft m'n hologram gemaakt.

Harvey: Nee!

Wanda: Ja! Hij is een half uur geleden weggegaan, dus je krijgt 'm nooit meer. Hij zit waarschijnlijk al bij z'n computer te luisteren naar m'n intiemste gedachten met een smerige grijns op z'n smoel! En wacht tot ik 'm bruikbare informatie zal geven. En is in staat om op ieder willekeurig moment me te vermoorden...

Harvey: Rustig...

Wanda:... en d'r is helemaal niets wat wij daartegen kunnen doen.

Harvey: Rustig nou...

Wanda: (huilt) Harvey... O, lieveling... (huilt)