Als een phoenix
Versie van de KRO.
De beambte Virilius, bij leven een echte droogstoppel, is zojuist begraven. Zijn gefrustreerde jonge weduwe Dynamene wil hem zo spoedig mogelijk volgen naar de onderwereld en sluit zich, samen met haar trouwe dienstmaagd Doto, op in het graf. Maar de liefde als primaire levensdrift doet zich al spoedig gelden. Doto windt er geen doekje om: zij verkiest een stevige vrijage toch boven dit langzaam wegkwijnen. En in het weeklagen van haar meesteres, hoe welgemeend ook, klinkt een ondertoon mee van aanstellerij die aan onoprechtheid grenst.
Heel die romantische overgave aan een volstrekte zelfverloochening is bij Dynamene onbewuste zelfmisleiding. Zij is wezenlijk een echte vrouw met een sterk amoureuze aard, en dat blijkt zodra Eros zijn intrede in het graf doet in de gestalte van de soldaat Tegeus, ondanks zijn lyrische warhoofdigheid een echte "vent". Tijdens de ontboezemingen die nu volgen, wordt Dynamene zich van haar eigen individualiteit bewust, zodat zij tenslotte in staat blijkt, Tegeus voor het leven te redden, hetgeen hier tot een absurd-fantastische ontknoping leidt.
Ter illustratie een fragment.
De rolverdeling.
| Anne Wil Blankers | Dynamene |
| Fé Sciarone | Doto |
| Paul van der Lek | Tegeus-Chromis |
| Auteur: | Christopher Fry |
| Vertaling: | Bert Voeten |
| Regie: | Willem Tollenaar |
| Omroep: | KRO |
| Uitzending: | 24-04-1964 |
| Speelduur: | 56 minuten |
| Herhaald op: | 22-06-1965 20-06-1967 |
| Genre: | Romantiek |
| Alternatieve productie: | De versie van de VARA. |