Hoorspelen.eu

Dat was dan de afdeling "hollende kamelen". De geluiden-catalogus is oneindig gevarieerd, maar als u hem helemaal zien wilt, moet u maar eens naar Hilversum komen. Misschien wil de technicus u dan wel een paar van uw lievelingsplaatjes laten horen.

Onze voorkeur gaat uit naar "postkoets met vier paarden stapvoets op steen", maar we zien ook wel iets in "met auto melkbussen ophalen" om van de verschillende soorten straatrumoer niet eens te spreken.

Als er voor een hoorspel dat in 1900 speelt, straatrumoer nodig is, mag daarop geen tram hoorbaar zijn. Het klinkt logisch, maar het wordt niettemin licht vergeten en de heer Van Dalfsen en zijn assistenten hebben meer aan hun hoofd dan het geluidenarchief alleen.

In een stuk of wat kamers en kelders in de AVRO-studio is de discotheek ondergebracht, dat wil zeggen, hier vinden we de honderdduizend handelsplaten, de magnetofoon banden en de overzichtelijke kaartsystemen, die het mogelijk maken om elke opname in de kortst mogelijke tijd te vinden.

Philips-Miller-band

Behalve de magnetofoon banden. zijn er nog de Philips-Miller-banden, die voor de oorlog werden gebruikt. De Miller-banden hebben het nadeel. dat ze enorm brandbaar zijn en daarom mogen ze niet zo maar in de studio worden opgeslagen. "Opbergen in een brandvrije kluis" luidt het brandweervoorschrift. Niet zo makkelijk na te komen, want er zijn nog heel wat van die banden met oude hoorspelen en muziek.

Er is echter door de oorlog een prachtige oplossing gecreëerd voor dit opbergprobleem. De Miller-banden liggen in de bunker, die de Ortskommandant van Hilversum indertijd voor privé-gebruik deed bouwen. Het betonnen gevaarte ligt vlak naast de AVRO-studio, dus het kan niet mooier.

Het ruimteprobleem is nijpend voor de mensen van de discotheek. Steeds komen er nieuwe platen en banden bij, veel meer dan er wordt weggegooid, en aan ruimte is er in elke studio gebrek. De heren, die voor de omroepverenigingen de grammofoonplatenprogramma's samenstellen (voor de VARA zijn dat Hans Kerkhoff en Tony Schifferstein), hebben telkens nieuwe platen nodig en de FM-zenders. die alle ruis zo onbarmhartig doorgeven, dringen ook tot aanschaffen van steeds nieuwe grammofoonplaten.

Die nieuwe grammofoonplaten krijgen een nummer en worden in een plastic hoesje eenvoudig naast de plaat gezet, die even eerder was binnengekomen.

Zo komen het Concertgebouworkest en Louis Armstrong dus naast elkaar te staan, wat geen bezwaar is, want via de kaartsystemen kunnen de platen gevonden worden op titel, op de componist en op de uitvoerde(n).

Grammofoonplaat uit de discotheek van de Nederlandse Radio Unie.

Er is een apart "Historisch archief", waarin voornamelijk redevoeringen zijn opgeborgen. De stem van Dr. Drees staat op de planken van die NRU-kelder naast die van Hitler en Churchill, allemaal vastgelegd op smalle bandjes. die weer in keurige oranje mappen zijn gestopt.

In een kamer boven in de AVRO-studio is nog een extra-platen-catalogus ingericht, ten dienste van de programma-samenstellers van de verschillende omroepverenigingen, die er broederlijk om verenigd zijn. Als zij een plaat voor een bepaalde dag nodig hebben. wordt dat genoteerd in het "blokkeerboek", waarin een collega, die dezelfde plaat zou willen hebben, kan zien dat. het nummer voor die bepaalde dag "uitverkocht" is.

U ziet, alles is door de heer Van Dalfsen en zijn mensen systematisch ingedeeld: Eduard van Beinum in de AVRO-kelder net zo goed als de hollende kamelen aan de Steynlaan.