Niek EngelschmanNiek Engelschman
Geboren op 12 november 1913 te Amsterdam.
Overleden op 27 oktober 1988 te Amsterdam.
Nico (Niek) Engelschman meldde zich in 1942 aan bij de Toneelschool te Amsterdam. Hoewel hij formeel niet Joods was met enkel een joodse vader durfde de opleiding hem niet aan te nemen maar mocht hij wel informeel enige tijd meelopen.
Na de bevrijding ging hij werken bij de Tooneelgroep 5 Mei 1945 die bestond uit acteurs die zich principieel niet hadden aangesloten bij de Kultuurkamer. Ook speelde hij rollen bij het Zuid-Nederlandsch Tooneel.
Naast zijn werk voor de homobeweging bleef hij hoofdzakelijk als bijrol-acteur actief in het theater en later ook op radio en televisie en in speelfilms. Voor het COC en de NVSH regisseerde hij in de jaren vijftig en zestig vele toneelstukken. In 1959 maakte hij deel uit van het toneelgezelschap Studio dat onder leiding van Kees van Iersel moderne stukken op het podium bracht.
In de aan- en afkondigingen van hoorspelen gebruikt men de voornamen Nico of Niek. Deze website gebruikt consequent Niek.
Ter illustratie een fragment uit Leven en dood van Elckerlyc.
Niek Engelschman speelt de uitdrager.
Beschreven hoorspelen met Niek Engelschman:
Doodstraf voor het paard Farao
Kan niet altijd kaviaar zijn, Het
Laatste der rechtvaardigen, De
Lifter, De (Auteur Gees Linnebank)
Rudolf Hornbichlers gevecht met de engel
Vereniging van roodharige heren
Verkeerd verbonden (Auteur Lucille Fletcher) (1976)
Wie het laatst lacht, lacht het best
Bron deels: Wikipedia.